Zeist

Op 23 December werd in de Tweede Kamer een debat gevoerd over de Zonnehuizen. En wel heel specifiek over het feit dat het personeel 4 dagen voor Kerst te horen krijgt dat een deel van het loon deze maand niet wordt uitbetaald. En er is uiteraard de dreiging van het faillissement. En dat zou echt een ramp zijn voor de zorg voor jongeren en ouderen bij de Zonnehuizen, in Zeist maar ook in andere delen van Nederland.

De coalitiepartijen en de staatssecretaris richten zich op het doorgaan van de zorg. En ondanks dat het personeel onderbetaald wordt, overuren mogelijk niet betaald krijgt en misschien wel op 1 januari massaal ontslagen wordt, zorgen deze mensen nog steeds voor hun clienten. PVV, CDA en VVD zien dus geen gevaar dat de zorg minder wordt. En dus grijpen ze niet in.

Ja, iedereen spreekt schande van het slechte beleid. Maar als dan blijkt dat er misschien nog wel een van die waardeloze bestuurders op de loonlijst staat, dan maak je ook als regering er een potje van. De PVV: "wij gaan niet over de salarisbetaling". Belachelijk, natuurlijk. Renske Leijten vroeg dan ook in een motie om de achterstallige betaling door het zorgkantoor gewoon nog snel wel uit te voeren. Maar de coalitie beef zich verstoppen en weigert verantwoording te nemen. Het debat was ook een vreemde vertoning. Op de tribune de werknemers van Zonnenhuizen en de vakbondsbestuurders, die al zo goed als zeker weten dat er een faillissement ligt. En de staatssecretaris maar volhouden dat er alleen surseance van betaling is en bijna van haar stoel valt als duidelijk wordt dat het UWV al wel bij de zaak betrokken is. "dat kan toch alleen als er een faillissement is?".
De staatsecretaris komt nog wel met een toezegging maar verder komt het niet. "Dat de zorgmedewerkers de volste aandacht zullen krijgen en er al het mogelijke gedaan zal worden dat deze niet ontslagen worden".

En daar moeten de mensen van de Zonnehuizen het mee doen. En met de opmerking van de staatssecretaris dat er in Zeist een potje is bij het bestuur, waar mensen die echt in de problemen komen, kunnen aankloppen. Ik denk dan terug naar het moment voor de vergadering, op het Plein. Met kleine kaarsjes en waxinelichten wordt de hoop levend gehouden. Ondanks het koude weer en de wind blijven de kaarsen branden. Symbolisch hoe de medewerkers onder deze grote druk volhouden. Tijdens het debat was het de PvdA, die trouwens als enige de SP werkelijk steunde in haar betoog, die nog een en ander recht moest zetten. Zij had gesproken over de filantropische instelling, maar uiteraard bedoelde ze de antroposofische zorginstelling. Maar misschien zat ze er met dat filantropische niet ver naast. De medewerkers houden op dit moment de zorg op peil, maar met een bijna filantropische instelling. Hulde.