Zeist

Nu de Raad heeft besloten hoe het stationsgebied en zijn omgeving er in de toekomst uit moet zien, is een ding duidelijk: het geheel zal er met dat extra asfalt van een vierbaansweg compleet met op- en afritten beslist niet mooier op worden. Het groene karakter van het stationsgebied zal er zeker door worden aangetast. Met ruimte voor nog meer kantoren, waarvan je nu al kunt voorzien dat ze heel snel leeg komen te staan aangezien het te bouwen station Utrecht-Vaartse Rijn aantrekkelijker zal zijn voor bedrijven als al die intercity's wel daar, maar niet op station Driebergen-Zeist stoppen. Behalve dan voor Triodos bank, die club van antroposofische bankiers die het liefst op een centraal gelegen plek waar het rustig, en als het kan ook nog een beetje groen is, aan kapitaalvergaring doen.

Daarbij is het wel opmerkelijk dat de Raad heeft gekozen voor een vierbaansweg waar de maximumsnelheid 50 km per uur wordt. Zou de te boeken tijdswinst voor het doorgaande verkeer dan toch van ondergeschikt belang zijn? Ik zie het college zich nu al rijk rekenen over wat de inkomsten aan snelheidsovertredingen op het Zeister stukje weg straks wel niet kan opleveren aan gemeentelijke inkomsten. Kunnen ze van dat geld het nieuwe Raadhuis straks nog mooier maken.

Geef mij dan liever het geluid dat waarschuwt voor de naderende trein met de knipperende lichten van spoorbomen die plichtsgetrouw naar beneden gaan. Die kortstondige files van auto's waar je als fietser altijd vrolijk langs fietst. Iets om te koesteren, die afgedwongen onthaasting, dat stoppen voor een trein. Maar de prijs die de gemeente nu wil betalen voor een minuut kortere reistijd van Zeist naar Driebergen v.v., zijn niet alleen de miljoenen aan gemeenschapsgeld voor het aanleggen van een oversized tunnelbak, het is ook de verlelijking van de omgeving rond het station.

Want sneller is niet altijd beter. In Utrecht weten ze daar alles van. De 40 jaar geleden aangelegde, in een tunnelbak aangelegde vierbaanssnelweg van 1 km lengte langs winkelcentrum Hoog-Catharijne is daar inmiddels al weer begraven onder een dikke laag zand. Het is de eerste fase in een lang proces om van het station en de directe omgeving weer een mooie entree tot de stad te maken maar ook inmiddels schoolvoorbeeld van hoe desastreus stationsgebiedvernieuwing voor de omgeving kan uitpakken. De schaalgrootte mag dan van een andere orde zijn, het Utrechtse debâcle van stationsvernieuwing had de Raad hier tot wijze les kunnen dienen voor het vinden van een goede balans tussen bereikbaarheid en functionaliteit enerzijds en een geslaagde integratie in de groene omgeving van het stationsgebied anderzijds.

David Tompot