h

Vrijwilliger op zonnehuizen

28 januari 2012

Vrijwilliger op zonnehuizen

Inge werkt als vrijwilliger op de Zonnehuizen. Is een vrijwilliger een juiste kandidaat om in aanmerking te komen voor een van de wereldwinkelcadeaubonnen, die de SP Zeist in het kader van de kerstgedachte, uitdeelt? “Ja, want Inge zet zich voor de 100% volledig in en doet dat ook nog eens vrijwillig”, zo stond het in de aanmeldmail. Inge zet zich inderdaad met heel haar hart in én heeft ook veelplezier en genoegdoening in het vrijwilligerswerk op de Zonnering.

Inge is al zo'n 5 jaar afgekeurd, ze heeft ervaring en alle diploma's om te werken met gehandicapten en kinderen/jongeren. En Inge wil dolgraag werken. “Het UWV deed echter niets voor me. De verantwoordelijke meldde trots dat ie mijn dossier had gevonden, toen was ik door hen al 4 jaar afgekeurd” verteld ze. “Ik wilde echt zo graag werken, maar heb helemaal geen steun van het UWV gehad. Ook de mensen, waar ik onder behandeling was, wisten niets te bereiken”.
Iedereen moet aan het werk van het kabinet. Enerzijds is er helemaal geen werk voor iedereen, maar als ook de verantwoordelijke instanties je geheel in de steek is het zeker te triest voor woorden. “Ronduit belachelijk vind ik dat als SP raadslid”, zegt Pieter Wout Duquesnoy.

Pieter Wout overhandigd de kadobon aan Iris

Inge liet het er niet bij zitten, trok de stoute schoenen aan en reageerde op een vrijwilligersvacature bij Zonnehuizen. Met haar diploma's en ervaring is ze eigenlijk net zo waardevol als een betaalde kracht. “ik ben voorzichtig begonnen met 2 halve dagen, en nu doe ik 1,5 tot 2 dagen in de week. Heel soms gaat het fout en dan kan ik een paar dagen niet werken en dat is dan misschien juist zo'n verschil met gezonde mensen”. Maar ze doet wel hetzelfde werk, draait volledig mee in de teams. En ze zou dit als een betaalde kracht kunnen doen. Helaas is die kans nu niet groot, maar dat maakt het er voor Inge niet minder waardevol op. “Ik voel me hier erg goed thuis, we werken allemaal heel goed samen en staan ook voor elkaar klaar. En het is toch ook de wijze van zorg, die de Zonnehuizen geven, waardoor het werk erg veel voldoening geeft. Je werkt vanuit de dingen, die deze ernstig gehandicapte kinderen en jongeren juist nog wel kunnen doen. Dat stimuleer je en je gaat niet juist de aandacht leggen op wat een kind niet meer kan. Ja, ik kan wel 's avond dan vreselijk moe zijn, omdat de zorg zo intensief kan zijn”.

De hele situatie met faillissement en wanbeleid van het oude bestuur hakt er bij iedereen in. “Maar iedereen werkt wel heel graag door aan de zorg voor die jongeren en kinderen. En met de overname lijkt er toch meer zekerheid te komen voor de mensen. Binnenkort wordt voor iedereen bekend of ze blijven of niet. Dat kan nog wel zijn dat je dan toch afscheid neemt van iemand waar je heel fijn mee samenwerkte”. Natuurlijk is het financieel voor Inge niet een probleem, zij heeft de uitkering. Maar ze zou zich heel ongelukkig voelen als ze niet meer verder mag als vrijwilligster bij de Zonnering. Het zit er natuurlijk wel in dat ze alle handen nodig hebben, dus ook de vrijwilligers. Dus dat geeft ook goede hoop.

Inge heeft haar (vrijwilligers-) plek gevonden bij Zonnehuizen. Het was wel haar eigen initiatief, waardoor ze op zoek ging naar zo'n vrijwilligersbaan, maar ze kan het iedereen aanraden. Haar ervaringen en diploma's zijn zeker een voordeel voor het meedraaien in de groepen. Maar je hebt die diploma's niet nodig om als vrijwilliger aan de gang te gaan. Op www.zonnehuizen.nl (kopje “werken bij....”) staat informatie en uitleg over vrijwilligerswerk. En er is ook voldoende ander vrijwilligerswerk in Zeist,zie www.vrijwilligerszeist.nl.

U bent hier