Zeist

Vandaag bezochten wij de 60e wake bij detentiecentrum Zeist, waar vluchtelingen zitten opgesloten totdat zij worden uitgezet of vrijgelaten om opnieuw opgepakt te worden.

De wake, door een vijftigtal mensen bezocht, maakt een vredige maar bevreemdende indruk: want terwijl we aanwezig zijn om de opgesloten vluchtelingen te steunen, worden we door kille stalen poorten en prikkeldraad gescheiden van hen. Dat prikkeldraad maakt pijnlijk duidelijk dat vluchtelingen hier worden behandeld als criminelen: ingesloten omdat zij vrijheid en veiligheid zochten. En dat is nou precies de behandeling waar wij onze afkeer van duidelijk komen maken. Tijdens de wake probeerden wij contact te maken met de vluchtelingen die er gevangen zitten, door liederen te zingen, te zwaaien en bloemen achter te laten. We waren blij om te horen van een man die hier eerder vast had gezeten dat dit schrale contact met de buitenwereld veel kan betekenen voor de mensen binnen. Wij hopen dat zij ons gehoord hebben, en dat zij weten dat niet iedereen het eens is met de behandeling die zij krijgen in Nederland.

De volgende wake is op 7 november.

Anke en Bart