h

Interview met Els Brouwer

17 maart 2010

Interview met Els Brouwer

[Net Even Anders] In 1989 werden wij (Arie en ik) door Vluchtelingenwerk Zeist gevraagd een illegaal gezin met 3 opgroeiende kinderen, moeder ernstig psychiatrisch patiënt, in huis te nemen. Ze moesten elders weg.

Er was geen geld. We zagen dat niet zitten en trokken aan de bel van onze kerkelijke gemeenschap. Die waren er ook niet klaar voor.... We gingen aan het werk en realiseerden ons dat we wat moesten gaan organiseren. Dat was kort voor de Bosnische oorlog. En die werd aanleiding tot de snelle ontwikkeling van een werkgroep van de Zeister Raad van Kerken. Die bestaat nu ruim 20 jaar. Ik was met 2 anderen oprichter. Na een jaar overleed een van hen en de ander vond zich te oud. Zo werd ik voorzitter van een groep van intussen 10 vertegenwoordigers uit diverse kerken. Die groep is nauw betrokken geweest bij de belangen van de asielzoekers in het AZC van die jaren in Zeist. Hoogtepunten waren het vakantiehuizenproject (4 jaar op rij asielzoekers in je huis als jij met vakantie bent) en de actie om de sluiting van AZC Zeist te voorkomen. Dat heeft geleid tot: mensen slechts verhuizen naar plekken in de regio, zodat men niet opnieuw geheel ontworteld raakte.

1997: (ongeveer) tot 2007 noodopvang aan asielzoekers zonder voorzieningen (op straat dus, maar wel rechtmatig in Nederland). Gefinancierd door Zeister kerken via een stichting (SAVIZ), die in 1991 was opgericht met als doel nuttige, leuke dingen te financieren die de regelgeving niet betaalde.

Sinds 2005 (na de Schiphol brand) bemoeienis met vreemdelingen in detentie = Kamp van Zeist. Met als belangrijke activiteit het organiseren van de maandelijkse Wake. Daarnaast acties om het leven 'binnen' leefbaarder te helpen maken: wekelijks bloemen in de kerkdiensten, telefoonkaarten rond bekende feestdagen als Kerst en Pasen en kaarten zenden als groet van burgers 'buiten' aan 'ingeslotenen'. Aan het eind van de wake is er altijd de mogelijkheid zaken te melden die van belang zijn voor de gedetineerden. Zo werd bij de wake van maart melding gedaan van het recent gestarte meldpunt 'misstanden vreemdelingenbewaring' voor klachten over detentie-omstandigheden (opgezet door het LOS, het Landelijk Ongedocumenteerden Steunpunt).

Mijn 'bevlogenheid': ik heb als kind in de oorlogsjaren tweemaal een brandend huis uit moeten vluchten met mijn familie. Ik heb 15 jaar in andere landen/culturen gewoond en gewerkt, waaronder een paar jaar in een gebied met oorlogsdreiging (eigen keus!!). Ik denk een beetje te begrijpen wat het betekent om 'vreemdeling' te zijn. Maar dan in een land waar ik welkom was / een taak had (als arts). Conclusie: je zult maar niet welkom zijn...

Ik heb altijd warm gelopen voor de interculturele samenleving. Voor mensen die anders waren en dachten. Hoe doe je het samen. Een uitstraling daarvan wordt voor mij in al z'n eenvoud neergezet in de Wake die door kèrken wordt georganiseerd, maar nadrukkelijk door SP'ers bijna met hondentrouw (!) wordt ondersteund. Daar zie ik elke maand weer iets van: zo zou de wereld in elkaar moeten zitten: respectvol en loyaal naar de ander.

Els Brouwer
Els Brouwer

U bent hier