h

Christiaan Verweij is uitgefietst

7 augustus 2009

Christiaan Verweij is uitgefietst

Soms, heel soms kom ik iemand tegen waarvan respect om slaat in houden van en bewondering.

De angst om toe te geven dat je bang bent te verliezen waarvan je houdt wil ik in dit
blog verwoorden.
Loslaten van mensen die me lief zijn omdat ik ze anders door liefde verstik en hun groei
ontneem of beperk.

Christiaan Verweij uit Den Dolder is uitgefietst. Na een jaar fietsen komt
Christiaan Verweij terug. Om straks weer weg te gaan.

Twee jaar geleden had hij bedacht om per fiets een reis te gaan maken van de Verenigde
Staten naar Colombia. Met als doel het verzet van de inheemse bevolking tegen het
neoliberalisme meer onder de aandacht te brengen in Nederland. Vrienden, collega's en
bekenden namen een jaar geleden afscheid van Christiaan Verweij.

Christiaan's besluit stond vast; hij had besloten een fietstocht te gaan maken door
Midden-Amerika. Voordat Christiaan weg ging sprak ik hem regelmatig, en maakte ik me
samen met velen zorgen over de prijs die hij mogelijk zou moeten betalen voor zijn fietstocht .

Ik was erg bang dat Christiaan zijn reis niet zou overleven. Op de dag van zijn
vertrek werd het lichaam van Marcella Grace Eiler gevonen. Sinds een jaar of drie was
Sally regelmatig in Oaxaca waar ze onder andere actief was voor Indymedia.
Daarnaast werkte ze als vredesobservator. Zo heeft ze bij mensen in huis gewoond
en ze over straat begeleid die moesten getuigen in de zaak rondom de moord op Brad Will,
de Inymedia reporter die in november 2006 vermoord werd in een buitenwijk van Oaxaca.
Brad deed net als Christiaan verslag van de repressie waarmee de bevolking van Midden Amerika
vaak mee te maken heeft .

Brad werd vermoord , hij filmde zijn eigen dood
http://www.youtube.com/watch?v=dxlwcfldxIw

Dat Christiaan hetzelfde lot zou wachten was dus niet bepaald denkbeeldig. Vele vrienden
maakte zich zorgen om hem. Christiaan bleef er koel onder. Soms gingen we biertjes drinken
in een park, praten we uren, en wilde ik eigenlijk niet horen wat hij me vertelde.
Maar ik hoorde 't wel Christiaan vertelde:

"Het kan gebeuren dat ik 't niet overleef, das dan pech, maar dagelijks worden daar voor
westerse belangen mensen vermoord. Is mijn leven meer waard dan dat van een Mexicaan
omdat ik blank ben en uit Europa kom? Omdat ik bevriend met jou ben is 't eigenlijk
egoistisch om mijn leven belangrijker te vinden dan dat van een ander.
Die vorm van egoisme lijdt uiteindelijk tot de onderdrukking waar tegen ik vecht.
Ik wil hun verhaal vertellen, ik kan hun stem in Nederland laten horen".

Bij mij riep dat veel vragen op. Vragen waar ik geen antwoord op had of durfde geven.
De teleurstelling toen bij zijn afscheidsetentje voor collega's slechts Marjon en ik aanwezig
waren verbleekte later door de belangstelling en waardering toen mensen besefte wat
hij ging doen. Het afscheidsfeest in Acu was extreem, bewondering en angst beheersten
mijn gevoel, dat viel niet weg te drinken. Kracht vond ik in het gebaar van Diana die hem
een sleutelhanger gaf in de vorm van een Boeda voor zijn fiets.

Een bijzonder gebaar wat me raakte in mij hart en moed gaf. En ik weet dat het Christiaan
ook raakte.

Een vakantiereis was het namelijk alleminst. Christiaan koos er voor om een fietstocht
te maken langs opstandig Amerika, een fietstocht waarvan hij op zijn weblog
http://www.bicycleproject.org/
regelmatig verslag deed over de gevolgen van de vrije markhandel en de mensenrechten
in midden Amerika.

Christiaan komt terug naar Nederland, ik verheug me op de pizzapunten eten
en biertjes drinken in het park. Als zijn manier van vertelllen net zo goed is
als hij schrijft verdiend hij straks volle zalen.

Op 19 augustus is hij in Utrecht in de Flying Puppy, Wittevrouwensingel 93, Utrecht,
21.00 uur. Hou die avond vrij

Graag wil ik hem iets geven wat hij verdient; mensen die naar hem en zijn verhalen willen
luisteren. En dat kan !

De twee gezichten van Mexico

Sociale beweging onder druk

In de zomer van 2006 was Oaxaca, Mexico, het toneel van een grote volksopstand waarbij
indianen, boeren, leraren, studenten, activisten en vakbonden zich verenigden in de
APPO (Asamblea Popular de los Pueblos de Oaxaca).
In de strijd tegen corruptie, armoede en ongelijkheid hielden honderdduizenden
mensen maandenlang de straten van Oaxaca bezet om hun eisen kracht bij te zetten.

Drie jaar later maken we de balans op wat deze strijd strijd heeft opgeleverd.
Hoe is de situatie momenteel in Oaxaca? Waar houdt de APPO zich mee bezig? Hoe verhoudt dit
zich tot de huidige context van Mexico? Hoe reageert de Mexicaanse regering op de
activiteiten van de sociale bewegingen in het land?

Met:

* Marjolein van de Water (XminY solidariteitsfonds en Noticias) inleiding,

* Ruben Valencia Nuez medeoprichter APPO, actief bij VOCAL, Casota en unitierra
(alternatieve universiteit). Wat gebeurt er in Oaxaca en waar staat de APPO nu?

* Christiaan Verweij (Grassroots Projects), presentatie van een Mexico activist die het
afgelopen jaar op zijn fiets door Mexico reisde.

18 augustus Grote Broek, Van Broeckhuysenstraat 46, Nijmegen, 20.00 uur

19 augustus Flying Puppy, Wittevrouwensingel 93, Utrecht, 21.00 uur

20 augustus LAC, Nieuwe Herengracht 29, Amsterdam, 20.00 uur

Toegang gratis

Christiaan Verweij

U bent hier